ศิษย์สุดตื้นตัน ติดโวิดอยู่รพ.สนาม ครูเขียนจม.ให้กำลังใจให้สู้กับอาการป่วย

        หนุ่มวัย 36 ปี ติดเชื้อโควิด-19 กลับมารักษาตัวที่บ้านเกิด ได้รับจดหมายให้กำลังใจจากคุณครู 2 ท่าน ทำตื้นตันใจจนน้ำตาไหล 

 

         วันที่ 26 ก.ค. 64 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ได้มีผู้ใช้เฟซบุ๊ครายหนึ่ง โพสต์ข้อความว่า “ได้รับ แล้วนะครับ ขอขอบคุณ กำลังใจจากคุณครูทั้ง 2 ท่านมากๆครับ รักและเคารพเสมอ ผมจะสู้ครับ ทุกอย่างต้องผ่านพ้นไปได้ด้วยดี สัญญาครับ”

 

          พร้อมกันนี้ได้โพสต์ภาพจดหมายฉบับหนึ่ง ที่เขียนด้วยลายมืออย่างสวยงาม โดยมีใจความว่า “สวัสดี.. ศิษย์รักของครู ครูได้ข่าวว่า..ไม่สบาย แต่ครูไม่รู้จะติดต่อสื่อสารได้อย่างไรในยามนี้ ครูจึงใช้วิธีนี้ ครูให้กำลังใจเธอ สู้กับโรคภัยที่เป็นอยู่ ใจที่แข็งกล้าเท่านั้น ที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ผ่านพ้นไปได้ หลังจากเมฆฝนผ่านพ้นไป ท้องฟ้าที่สดใสก็จะตามมา เมื่อคลื่นในทะเลสงบ ก็จะเห็นความสวยงามของทะเลเสมอ ขอให้สู้ๆ นะครับ ครูทั้งสองขอเป็นกำลังใจช่วย ครูขอภาวนาให้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง และจงหายจากโรคภัยที่เป็นอยู่ในเร็ววัน โชคดีนะครับ รักและเป็นห่วงศิษย์เสมอ คุณครูเสมือน...คุณครูพรทิพย์”

 

           ต่อมาผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปพบกับ คุณครูเสมือน และคุณครูพรทิพย์ เกษามูล โดยได้เปิดเผยว่า ก่อนหน้านั้นตนทั้งสองคนสอนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนบ้านห้วยข่อย ต.ศิลา อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ ปัจจุบันได้เกษียณอายุราชการมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังมีความห่วงใยและติดตามข่าวคราวของลูกศิษย์ทุกๆคน ซึ่งอยู่ในหลากหลายอาชีพ ใครที่ตกทุกข์ได้ยากตนก็จะให้กำลังใจ ในกรณีลูกศิษย์คนดังกล่าว ตนและภรรยาก็เคยสอน เมื่อทราบข่าวว่าไม่สบายป่วยติดเชื้อโควิด จึงรู้สึกเป็นห่วงและต้องการที่จะให้กำลังใจ แต่ก็ไม่มีเบอร์โทรจึงไม่รู้จะติดต่อได้อย่างไร

 

         กระทั่งทราบว่ามารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสนาม อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ จึงได้เขียนจดหมายฝากลูกสาวให้เอาไปให้ ซึ่งมารู้อีกทีว่า ลูกศิษย์คนดังกล่าวได้นำไปโพสต์ในเฟซบุ๊ก ตนในฐานะครูก็ยังมีความรัก ความห่วงใยลูกศิษย์ทุกคน มันเป็นจิตวิญญาณของความเป็นครู

 

          ด้านชายที่เป็นลูกศิษย์คนที่ได้รับจดหมาย อายุ 36 ปี เปิดเผยกับผู้สื่อข่าวว่า ตนเรียนชั้นอนุบาล1 กับครูพรทิพย์ และเรียนกับครูเสมือน ในชั้น ป.4 ต่อมาตนได้มีครอบครัว รวมทั้งไปทำงานอยู่ต่างจังหวัดแทบจะไม่ได้พบกับครูทั้งสองคนเลย ต่อมาตนได้ติดเชื้อโควิด-19 ขณะที่ทำงานอยู่ที่โรงงานแห่งหนึ่งที่ต่างจังหวัด จึงขอกลับมารักษาตัวที่ อ.หล่มเก่า โดยเจ้าหน้าที่ให้ไปนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสนาม มีอยู่วันหนึ่งตนไปเอาของในกล่องสำหรับผู้ป่วย แต่ละคนก็พบว่ามีจดหมายฉบับหนึ่ง

 

        ตอนแรกก็ตกใจนึกว่าเป็นจดหมายจากโรงพยาบาล แต่เมื่อหยิบขึ้นมาดูได้เห็นลายมือก็จำได้ทันทีว่า เป็นลายมือของคุณครูเสมือน ตนรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก น้ำตาไหลไม่รู้ตัว ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าข้างในเขียนว่าอย่างไร แต่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก จึงได้นำไปเปิดอ่านที่เตียง อ่านไปน้ำตาก็ไหลไป ทำให้ตนมีกำลังใจที่จะต่อสู้กับความเจ็บป่วยที่เป็นอยู่