วันนี้ (19 ก.ย.) ผศ.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ รองคณบดีคณะประมง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ โพสต์ภาพและข้อความบนเฟซบุ๊กส่วนตัว Thon Thamrongnawasawat กล่าวถึงกรณีพบเต่าเกยตื้นตายบนชายหาดในพื้นที่ จ.ภูเก็ต และ จ.พังงา มากถึง 3 ตัวภายในเวลาเพียง 1 วัน ซึ่งมีสาเหตุมาจากขยะที่มนุษย์ทิ้งลงทะเล
“#3ตัวใน1วัน
เมื่อวานเต่าเกยหาดอีก 3 ตัวครับ หัวหน้าศูนย์วิจัยกรมอุทยานบอกกับผม
แกคงอยากร้องไห้เต็มที เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้ว
3 ตัวใน 1 วัน หมายถึงเฉพาะภูเก็ตและพังงา ไม่รวมที่อื่นในไทย
3 ตัว หมายถึงทุกคนช่วยกัน ทั้งน้องๆ มาดูแล ทั้งคุณพี่ๆ พนักงานจากร้านมาช่วยกันอุ้ม
อุ้มเต่าพาส่งให้ถึงมือคุณหมอนะ
3 ตัว หมายถึงความเศร้าที่เกิดขึ้นกับคนหลายคนในเวลาเพียง 1 วัน
น้องๆ เศร้า พี่พนักงานเศร้า รวมทั้งคุณหมอและเจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องเศร้า
เพราะทุกคนทราบดี...
3 ตัว หมายถึงลูกเต่าหลายพันตัว ไม่มีโอกาสเกิดอีกแล้ว
และยังมีอีกหลายตัว
อีกหลายๆ แม่เต่าที่จะตามมา
ตามมาติดขยะทะเลจนตาย
ผมไม่อยากให้เพื่อนธรณ์เศร้า แต่จำต้องรายงานเรื่องจริง
มันเป็นเหตุการณ์ที่กำลังทำลายเต่าทะเลไทยจนย่อยยับ
ขยะทะเล...
ภาพแม่เต่า 2 ตัวติดขยะกอดกันลอยเท้งเต้ง ฝ่าคลื่นฝ่าลมจนมานอนหงายตายคาหาด คงเป็นหลักฐานยืนยันว่าทะเลกำลังร้องไห้
ร้องไห้ให้กับแม่เต่าที่ตาย เพราะขยะจากมนุษย์
ผมเสนอทางออก 4 ประการไว้แล้ว
1. ท้ายเหมือง-ไม้ขาวโมเดลเพื่อจัดการเศษอวน
2. แผนปฏิรูปประเทศช่วยชีวิตสัตว์หายากเร่งด่วน
3. ช่วยกันลดขยะพลาสติก
4. การจัดการระดับอินเตอร์
วันนี้ผมจะไปพูดให้กลุ่มนักข่าวต่างประเทศ ผมจะพูดเรื่องนี้
อีกทั้งยังจะพูดว่าคนไทยรักเต่า สงสารเต่า ทุกคนช่วยกัน
แต่ผลที่เกิดขึ้นยังไม่พอ
ผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะพอ
เมื่อไหร่เต่าจะไม่ตาย
หรืออย่างน้อยก็ไม่ตายเกลื่อน
แต่ผมก็จะพยายามทำต่อไป ผมจะไม่ท้อ
รวมทั้งเชื่อว่าเพื่อนธรณ์ก็คงไม่ท้อ
ผมเชื่อว่าทุกคนที่เห็นภาพเหล่านี้ คงไม่อยากใช้ถุงพลาสติก จะพยายามลดพลาสติกใช้แล้วทิ้งประเภทอื่นๆ
เพราะอย่างที่เคยบอกไป เศษอวนติดเต่า
แต่ในท้องเต่าอาจมีถุง มีเศษพลาสติกอื่นๆ
และสิ่งที่ล่อเต่าเข้ามาหาขยะคือถุง คือลูกปลาที่ว่ายวนเวียนอยู่ข้างถุง
ลดถุงลดแก้วในมือคุณ 1 ใบ หมายถึงความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในทะเลไทย
ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นได้ด้วยมือเรา
เป็นคำขอโทษต่อเต่า 3 ตัวที่เกยหาดเมื่อวาน
ขอโทษต่อแม่ผู้อาจไม่มีโอกาสให้กำเนิดลูกน้อย
ขอโทษกับแม่เต่า ผู้กำลังจับจ้องพวกเราจากฟากฟ้า
พลางสงสัยว่า เธอทำผิดอะไร เธอถึงต้องตาย
ลูกเธอถึงไม่มีโอกาสเกิด...
เพื่อนๆ นักข่าวชอบเขียนว่า อาจารย์ธรณ์ร้องไห้บ้าง ซัดโฮบ้าง บางทีผมอ่านก็หัวเราะหึๆ
แต่หนนี้ไม่หัวเราะ เพราะหนนี้เป็นเรื่องจริง
น้ำตาผมกำลังไหล เพราะขณะที่บอกเพื่อนธรณ์ไปว่าจะพยายาม จะไม่ท้อ
แต่ผมก็เศร้าเป็น ร้องไห้เป็น
คุณสงสาร ผมก็สงสาร
อาจารย์ธรณ์กำลังร้องไห้ และสัญญาว่าตัวเองจะทำให้ดีที่สุด
มันคงไม่มีอะไรที่ผมจะทำได้มากกว่านี้แล้ว
เพื่อเต่า 3 ตัวเมื่อวาน เพื่ออีกหลายพันแม่เต่าที่จากไปเพราะขยะทะเลในอดีต
เพื่ออีกหลายสิบหลายร้อยแม่ที่กำลังเข้ามาหวังให้กำเนิดลูก
เราคงไม่มีคำอะไรพูด ยกเว้นขอโทษนะ
เราจะพยายามทำให้ดีที่สุด..."