ผัวช้ำใจ เมียมีคนรักใหม่ แต่ไม่ยอมหย่า แถมทิ้งลูกสองคนไว้ให้เลี้ยง : ช็อตเด็ด ถกไม่เถียง

สามีสุดช้ำใจ ภรรยาหนีตามหนุ่มไปรษณีย์คนรักใหม่ แต่ไม่ยอมหย่า ทิ้งลูกสองคนไว้ให้เลี้ยง ฝ่ายชายต้องออกจากงานเพราะไม่มีคนดูแลลูก ตัดพ้อว่าทุกวันนี้ตนเองเหมือนเป็นชู้ ทั้งที่มีทะเบียนสมรสตามกฎหมาย ยืนยันขอแค่ภรรยากลับมาอยู่กับลูก หรือทำเรื่องหย่าตามประเพณีและหลักกฎหมาย

 

วันที่ 17 มี.ค. 66 คุณอดุลย์ ทองหล่อ (บังดุล) สามี เล่าว่า เมื่อปี 2564 ตนประสบอุบัติเหตุแขนหัก ทำงานไม่ได้ครึ่งปี ภรรยาได้ขอเงินเยียวยาจากอุบัติเหตุไปลงทุนขายของ ทำให้สถานะทางการเงินไม่ดีและมีปัญหากันเรื่อยมา ตนกับภรรยาเริ่มห่างเหินกันจากเหตุการณ์นั้น เนื่องจากก่อนเกิดอุบัติเหตุ ตนเป็นคนรับภาระค่าใช้จ่ายทุกอย่าง 

 

 

จนถึงเมื่อเดือน ม.ค. 65 ได้ตัดสินใจแยกกันอยู่ ภรรยาไปอยู่กับคนรักใหม่ที่ทำงานไปรษณีย์ แต่ยังสามารถติดต่อกันได้เรื่อย ๆ ภรรยามีแวะเวียนมาหาลูกบ้าง และส่งเงินช่วยลูกเดือนละ 4,000 บาท ลูกสาวเป็นเด็กชอบทำกิจกรรมที่โรงเรียน แต่ไม่มีแม่คอยดูแลแต่งตัวให้ ทำให้ลูกกลายเป็นคนเก็บตัว ซึ่งในบางเรื่องตนไม่สามารถทำแทนภรรยาได้ ตนพร้อมทำทุกอย่างเพื่อลูก และอยากให้ภรรยากลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม

 

ล่าสุดตนได้นัดเซ็นใบหย่ากับภรรยา แต่ก็ไม่สำเร็จ ตนอยากให้ภรรยามีความชัดเจนว่าจะเลือกลูก พร้อมทำทุกอย่างเพื่อลูก หรือเลือกผู้ชายที่เป็นคนรักใหม่ ถ้าภรรยากลับมาอยู่ด้วยกัน ตนยินดีที่จะไม่เอาความ แต่ถ้าภรรยาเลือกคนรักใหม่ ตนจะขอความช่วยเหลือจากทนายรณณรงค์ เพื่อฟ้องหย่า ตนยืนยันว่าไม่เคยใส่ร้ายภรรยาออกสื่อ เพียงแค่ต้องการจบปัญหาเท่านั้น ทุกวันนี้ตนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นชู้ ทั้งที่มีทะเบียนสมรส เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย เพราะภรรยามีข้อตกลงว่าห้ามไปก่อกวนคนรักใหม่ และจะมาหาลูกเดือนละ 2 ครั้ง

 

 

ทนายรณณรงค์ แก้วเพ็ชร์ ประธานเครือข่ายรณรงค์ทวงคืนความยุติธรรมในสังคม กล่าวในมุมของกฎหมายว่า เรื่องทะเบียนสมรส ตามหลักกฎหมายถ้ายังมีทะเบียนสมรสแล้วไปคบหากับผู้อื่น อีกฝ่ายสามารถฟ้องร้องได้ ส่วนมากมักจะเจรจากันโดยมีลูกเป็นที่ตั้ง อาจจะแบ่งกันดูแลลูก หรือให้ค่าเลี้ยงดูลูก แต่ในกรณีนี้ถ้าหากฝ่ายภรรยาไม่ยอมมาเจรจา คุณอดุลย์สามารถฟ้องร้องภรรยาได้ตามหลักฐานที่มี

 

ทนายรณณรงค์แนะนำวิธีแก้ปัญหาสำหรับกรณีนี้ว่า ฝ่ายภรรยาควรมาเจรจาเรื่องการดูแลลูก เรื่องนี้ควรมองถึงอนาคตของลูกเป็นสิ่งสำคัญก่อน และต้องค่อย ๆ แก้ปัญหาไปทีละขั้นตอน